zondag 18 oktober 2015

Rondjes en vierkantjes... een pleidooi voor voor de acceptatie van neurodiversiteit

In mijn vorige blog noemde ik het succesvolle business-tripje naar Japan en de reden waarom deze succesvol was. Een goede voorbereiding en verdieping in hun cultuur en typische communicatieaspecten droegen hiertoe sterk bij. In wezen maken wij ons vertrouwd met datgeen ons onderscheidt. Wij houden ons bezig met culturele diversiteit en dit vinden wij blijkbaar heel normaal.

De stap naar neurodiversiteit is dan klein wanneer we accepteren dat er verschillende vormen van denken en communiceren zijn. Dat neurologische verschillen zoals autisme en ADHD het resultaat zijn van een normaal variatie van het menselijke genoom, ondersteun ik van harte. Wanneer je deze benadering hanteert zie je dat onze traditionele kijkwijze pathologiserend van aard is, dat wil zeggen dat dit soort diversiteit wordt beschouwd als een negatieve afwijking dat gecorrigeerd moet worden, een defect dus.


Mensen die dit concept van neurodiversiteit omarmen gaan ervan uit dat andersdenkenden niet genezen hoeven te worden. 

Volgens John Elder Robison (2013) ziet deze groep aanhangers neurodiversiteit als volgt:
  "They look at the pool of diverse humanity and see – in the middle – the range of different thinking that’s made humanity’s progress in science and the creative arts possible.  At the edges they see people who are functionally crippled by being “too diverse.”  When 99 neurologically identical people fail to solve a problem it’s often the 1% fellow who’s different who holds the key.  Yet that person may be disabled or disadvantaged most or all of the time.  To neurodiversity proponents, people are disabled because they are at the edges of the bell curve; not because they are sick or broken."
Prachtig toch?

In onze samenleving hebben we een verscheidenheid aan vormen, driehoekjes, vierkantjes, rondjes en meer. Ons onderwijssysteem en maatschappij is ingesteld op rondjes en een rondje zul je worden. Het probleem bij het passen van een vierkantje in een rond gat is niet zozeer de hoeveelheid tijd, moeite  en frustratie het kost om het passend te maken… maar meer dat je het vierkantje beschadigd in het proces.

Mensen die anders denken verdienen daarentegen, ruimte, respect, waardering en waar nodig hulp en ondersteuning en geen pilletjes, remmers, onderdrukkers, aanpassers, sufmakers en ander onderdrukkende middelen. Ja, het gebeurt vaak met de beste intenties maar het getuigt van kortzichtigheid en bekrompenheid en ja, het gebrek aan financiƫle middelen of het niet op juiste wijze aanwenden van deze middelen draagt helaas sterk bij aan het in stand houden van deze benadering.
De meerderheid van mensen in onze westerse samenleving zijn rondjes oftewel neuro-typisch en de ordening van de wereld is volgens deze hormoongedreven principes met een vleugje logica en rechtlijnigheid. En omdat neuro-typicals de overhand hebben bepalen zij de regels. 

Als het nou andersom was?

Tot slot mijn favoriete quote, van Steve Jobs. Wellicht niet innemend van karakter maar wel een veranderaar van formaat:
"Here's to the crazy ones, the misfits, the rebels, the troublemakers, the round pegs in the square holes... the ones who see things differently -- they're not fond of rules... You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them, but the only thing you can't do is ignore them because they change things... they push the human race forward, and while some may see them as the crazy ones, we see genius, because the ones who are crazy enough to think that they can change the world, are the ones who do."


Here, here Steve!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten